Początki Pinokio Brothers sięgają końca lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Wówczas to w Poznańskim Seminarium Duchownym kilka osób zbliżyła muzyczna pasja, realizowana już wcześniej w różnych stylistycznie, choć głównie rockowych, zespołach. Tak powstał zespół, który animował muzycznie seminaryjne nabożeństwa, uroczystości, a także zaczął wyjeżdżać na spotkania powołaniowe, modlitewne i ewangelizacyjne. W 1998 roku do zespołu dołączyli klerycy z seminarium kaliskiego i ten moment uważa się za oficjalny początek Pinokio Brothers.
W kolejnych latach zespół przechodził nie tylko zmiany personalne ale także znaczące zmiany stylistyczne. Na początku graliśmy znane z kościołów, pielgrzymek czy rekolekcji „piosenki religijne” nadając im najbardziej nam bliską czyli rock’ową stylizację i aranżację. Potem przyszedł czas na covery znanych polskich czy zagranicznych zespołów tzw. sceny chrześcijańskiej. Dziś gramy głównie materiał autorski i choć zasadniczo najbliżej nam do szeroko pojętej muzyki rock’owej to główną inspiracją są amerykańscy artyści z kręgu muzyki worship.
W roku 2013 nagraliśmy debiutancki album „Każdy z innej Parafii”, którego całkowicie zamierzona różnorodność stylistyczna odzwierciedla metamorfozy jakie przechodził Pinokio Brothers przez kilkanaście lat swojej działalności. Na początku 2018r. wydaliśmy album akustyczny “Trwać” i w Now Music Studio zaczęliśmy pracę nad kolejną płytą elektryczną “Uwielbienia moc”.
Na początku trzeba przyznać, że nazwa jest zupełnie przypadkowa i powstała na tzw. śmiechawie, choć dla człowieka wiary nie ma przypadku. Następnie zastrzec, że Pinokio w koloratce to nie antyklerykalna prowokacja. A w końcu stwierdzić, że ta niewinna bajeczka, którą znamy z dzieciństwa, to dla nas kerygmat czyli dobra nowina o miłości Boga do człowieka. Pinokio, drewniana zabawka, wystrugana przez Dżepetto, to metafora człowieka stworzonego z materii nieożywionej przez Boga. Kolejne wydarzenia z życia chłopca z długim nosem pokazują kolejne etapy historii zbawienia związane z grzechem, czyli ucieczką od Boga, z poszukiwaniem człowieka przez Boga, odnalezieniem go i przywróceniem do stanu synostwa Bożego. Drewniany Pinokio na końcu staje się prawdziwym chłopcem.
Jak to się ma do naszego zespołu? Jest nas sześcioro muzyków – grzeszników. Każdy z nas ma za sobą historię zmagania o wiarę i rozeznawanie woli Bożej. Byliśmy drewniani czyli puści, prymitywni i bezduszni tak długo, aż nie poddaliśmy się działaniu Ducha Świętego. To On dał nam prawdziwe życie, o którym śpiewamy grając na drewnianych instrumentach. Tyle o Pinokio. A „Brothers”? Czujemy, że nas zespół to nie tylko grupa muzyków ale prawdziwa, nieidealna rodzina. Dzięki wierze Bóg Ojciec uzdalnia nas do tego abyśmy kochali się jak bracia, kłócili się jak bracia i przebaczali sobie jak bracia. Zdarza się że wydłużają nam się nosy, ale dzięki temu, że jesteśmy w Kościele i mamy sakramenty możemy powracać ciągle do pierwotnej gorliwości. I w ten sposób jesteśmy Pinokio Brothers. Nie przekonanym do nazwy polecamy: G. Biffi, Pajacyk Pinokio i jego Pan. Komentarz teologiczny do książki Mistrza Collodiego „Pinokio. Przygody drewnianego pajaca”. tł. J. Skoczylas, Kraków 2005
„Nie lękaj się, bo cię wykupiłem, wezwałem cię po imieniu; tyś moim! Gdy pójdziesz przez wody, Ja będę z tobą, i gdy przez rzeki, nie zatopią ciebie. Gdy pójdziesz przez ogień, nie spalisz się, i nie strawi cię płomień.”
Iz 43, 1n
„Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia.”
Flp 4,13
„Co do mnie, nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata.”
Ga 6,14
„Dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie mieli te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego, a niczego nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały, (…). Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich.”
Flp 2, 2-4
„Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców, wybrał to, co niemocne, aby mocnych poniżyć i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to co jest, unicestwić, tak by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga.”
1 Kor 1,27-29
„Błogosławieni miłosierni albowiem oni miłosierdzia dostąpią.”
Mt 5,7